هنوز زمزمه گر اشعار آن ایام بود.
سالها است که از حنجره حاج صادق آهنگران ،سوز صدایش را شنیده و به قدرت قریحه اش پی برده
او هست و تا وقتی که ایران و ایرانی و خاطرات جنگ باقی است ،رقصهای قلم شجاع الدین ابراهیمی از
اذهان نخواهد رفت .
دلم گرفته بود ،در جمع دوستان و انصار امام ( ره ) و بازماندگان هشت سال جنگ تحمیلی
 آنان که جان را به کف گذشته و مخلصانه نثار رهبرمی کردند.بودم ، اول صحبت از مسائل
 اقتصادی بود که یکی از دوستان بحث را به سوی سیاست و انتخابات کشاند،بحث به اوج
رسیده بود که یکی از آن یادگاران نسبت به دیگر دوستان ساکت تر بود اما ناگهان همانند شبهای
عملیات در جبهه های جنگ رزمندگان شروع به خداحافظی می کنند و اشک شوق می ریزند
ایشان ،اشک  بر گونه های او بوسه زد ،دیدم ،گفتم حاجی چی شده ،اشکهای پاکش را پاک
کرد که دیگران متوجه نشوند و گفت نمی دانم , اینان چه زمزمه می کنند از چه میگویند
اما در اوج گفتهای آنان ناگهان به سرزمین وحی ،سرزمین لاله ها رفتم ( جبهه جنگ )
شب عملیات شب وداع دوستان شبی که همانند شبهای قدر می باشد و این بود که اشکهایم
سرازیر شد.من نیز بغز گلویم را گرفته بود که ما کجائیم و اینان کجایند ،روزگار چه کرده
که از یاد برده ایثار ایثارگران را از یاد برده خون شهیدان را ،نسل به نسل در حال فراموشی است .
همین بود که چند بیت از استاد بزرگ شجاع الدین ابراهیمی را به یاد آوردم ،برای شما می نگارم
امیدوارم  مقبول بیفتد.
شب نگاهم را به آتش دوختم                       شعله گشتم چون شقایق سوختم
شمع هستم ناگزیراز سوختن                        دوست دارم شعله را آموختن
هرچه من گل داشتم غم چید و رفت                غنچه هایم را کفن پیچید و رفت
عشق، تصویر بهاری پرپر است                   باغبان لاله های بی سر است
یاد یک عشق بهاری کرده ام                        چون قناری بیقرای کرده ام
یاد((سنگر))،یاد((جبهه))،یاد((جنگ))            یاد شلیک حماسه با تفنگ
نخلها بوی شهامت می دهند                         لاله ها عطر شهادت می دهند
باز هم کابوس سوزان دیده ام                        خواب آتش در نیستان دیده ام
گمشده دارم ،چه کس دارد خبر                      از شقایق های (( مفقودالاثر))
خون دل در جام لاله خورده ایم                    ما شراب (( هشت ساله )) خورده ایم
آینه بسته است امشب چفیه ام                      نام یک گل می کشد تا گریه ام
این سئوال عشق از هر خنجری است             مرگ سرخ گل چرا زیبا تراست
امشب احساس غریبی می کنم                       ناله های : یا حبیبی می کنم
دوستان آبی من نیستند                                شاهد بی تابی من نیستند.
                               
                                     سرزمین نینوا یادش بخیر  

                    (روزگار در اینجا = سران مملکت و مسئولین )